10 spotkanie z panią psycholog na terapii poznawczo-behawioralnej :)

Okazało się, że moje myśli nie są takie złe jak się spodziewałem :) Odważyłem podzielić się nimi z terapeutką i powiem szczerze, że mnie zaskoczyła. Była bardzo miła i wyrozumiała. Powiedziała, że takie natrętne myśli są jak najbardziej normalne i żebym się tak nie przejmował, bo pacjenci mają o wiele gorsze wyobrażenia, np że mordują rodziców. Oczywiście żaden z nich tego nie zrobił. To tylko mózg płata nam figle. Niektórzy z fobią społeczną cierpią na nerwicę natręctw i mają tych myśli znacznie więcej. Ja na szczęście, chyba jej nie mam.
Dowiedziałem się od terapeutki, że takie dziwne myśli (jak w moim przypadku) są zazwyczaj spowodowane ogromnym lękiem, który tak na prawdę dotyczy zupełnie innej sytuacji. Boimy się czegoś do tego stopnia, że staramy się o tym w ogóle nie myśleć. Wtedy mózg robi nam psikusa. Skoro mamy w sobie lęk i nie myślimy o tej stresującej sytuacji, to ten lęk "uwalnia się" w inny sposób.
Na przykładzie mojej skomplikowanej osoby :D wygląda to tak:

Mam problem finansowy. Oszczędności szybko topnieją, rodzice ciągle wypytują o pracę, a mi ciężko jest odważyć się wysłać CV. To wywołuje we mnie ogromną presję. Boję się nowej pracy. Boję się, że nie będę miał za co się utrzymać. No i co robię? Staram się stłumić lęk. Nie myśleć o tej presji. Wiem, że gdybym miał swobodę działania to bez problemu przeglądałbym ogłoszenia. Tak się tego boję, że nie jestem w stanie zacząć działać. Chcę się pozbyć lęku, aby było mi łatwiej. Odruchowo staram się nie myśleć o tym czego się boję, więc nie myślę o pracy. Podświadomie jednak wiem, że muszę o niej myśleć. I właśnie tym zawiłym sposobem nie pozbywam się lęku, a jedynie zmieniam sposób jego "odczucia". Przychodzą mi do głowy głupie myśli, których się boję. Jednak świadomość tego, że są to tylko głupie myśli, a nie jakieś moje fantazje czy zachcianki dodaje mi otuchy. Wiem, że to tylko wyobrażenia, których nigdy nie zrealizuję, bo nie chcę. Jeśli ktoś z Was ma podobne myśli i boi się, że zwariuje i zrobi jakąś głupią rzecz, która mu wskakuje do głowy to niech odsapnie. Nie zwariujesz! :) Jeśli nie chcesz czegoś zrobić, to tego nie zrobisz. I zapamiętaj, że tak działa mózg. To, tak samo jak ze snami. Nie masz na nie wpływu i jeśli przyśni Ci się jakaś głupota to wcale nie znaczy, że w życiu rzeczywistym tak właśnie byś postąpił/a.

A teraz miałbym do Was prośbę. Z terapeutką ostatnio ciągle wałkujemy temat pracy. Staram się zrozumieć, czego tak naprawdę się boję, i próbuję odszukać jakieś argumenty, które pomogłyby mi zmniejszyć lęk. Jedną z rzeczy, których boję się w nowej pracy, to takie poczucie, że powinienem wszystko umieć od początku. Niby wiem, że jak ktoś jest nowy w pracy to przechodzi szkolenie, a jeśli nie to ktoś go "wprowadzi". Nikt od nowej osoby nie oczekuje, że będzie ona już wszystko umiała, bo każdy musi się na początku nauczyć. Ja jednak mam zakodowane w głowie, że wszyscy będą od początku oczekiwali, że będę wszystko umiał i pracował na najwyższych obrotach. Boję się, że jak nie będę czegoś potrafił zrobić i zapytam o to inną osobę to pomyśli sobie, że jestem niekompetentny. Albo pomyśli, że jestem głupi i co ja robię w tej pracy, jakim cudem mnie przyjęli itd. Z drugiej strony myślę sobie, że kiedyś to ja byłem po tej drugiej stronie. To ja czasem wprowadzałem nowych pracowników. Wiele razy ktoś pytał mnie jak daną rzecz wykonać... Ja odpowiadałem bez zastanowienia. Powiedziałem co wiedziałem, i nawet nie przyszło mi do głowy ocenianie tej drugiej osoby. Chciałbym prosić Was, żebyście pomogli mi rozwiać wątpliwości. Zamieszczę na dole strony ankietę, która zakończy się w środę wieczorem.. Proszę, postarajcie się wcielić w postać, która od dłuższego czasu pracuje na jakimś stanowisku. Pewnego dnia przychodzi do pracy  nowa osoba i to właśnie Was upatrzyła sobie na ofiarę ;) Jeśli ma wątpliwości to przychodzi do Was z pytaniami. Wiadomo, nie z przesadą, ale tak z wyczuciem. Nie jest  jakaś nachalna, ale widać, że jeszcze się dobrze nie orientuje. Co wtedy myślicie?